JURYSTA Zespół Radców Prawnych - BLOG

Czy kupujący może odstąpić od umowy sprzedaży na podstawie art. 491 § 1 k.c. z powodu zwłoki sprzedawcy w wymianie rzeczy wadliwej na rzecz wolną od wad (art. 561 § 1 k.c.)?

Przedmiot jednej z porad prawnych, jakich ostatnio udzieliłem, stała się dla mnie asumptem do głębszych rozważań nad zasadnością poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 czerwca 2005 r., IV CK 786/04 (OSP 2006/10/112 – z glosą W.J. Katnera). W orzeczeniu tym stwierdził bowiem, że "Kupujący (zamawiający) może odstąpić od umowy sprzedaży z powodu zwłoki sprzedawcy (dostawcy) w wymianie wydawanych rzeczy na wolne od wad." Uzasadniając to stanowisko SN wskazał:

Opinia biegłego przed sądem drugiej instancji

W jednej z prowadzonych przeze mnie spraw sądowych, wystąpiła ciekawa sytuacja procesowa, która być może będzie przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego w ramach skargi kasacyjnej.

Otóż, przedmiotem sprawy była odpowiedzialność odszkodowawcza. Sąd pierwszej instancji uznał, iż udowodnione zostały zarówno bezprawność czynu, wysokość szkody jak i związek przyczynowy zachodzący pomiędzy nimi. Z tym ostatnim nie zgodził się jednak sąd drugiej instancji. Sąd odwoławczy, działając na podstawie art. 232 zd. 2 k.p.c. dopuścił z urzędu dowód z opinii biegłego na okoliczność zaistnienie związku przyczynowego między powstałą szkodą a czynem pozwanego. Sporządzona w sprawie opinia okazała się być całkowicie nieprzydatna dla ustalenia dowodzonej okoliczności. W tym stanie rzeczy, powód wniósł o ponowne przeprowadzenie tegoż dowodu, powołując innego biegłego. Sąd drugiej instancji, nie ustosunkował się do ww. wniosku, zamknął rozprawę i wydał wyrok, oddalając powództwo w całości. W uzasadnieniu wyroku wskazał, iż powód nie wykazał związku przyczynowego między czynem pozwanego a powstałą szkodą.

Uwagi dotyczące uchwały Sądu Najwyższego z 22 maja 2013r.

sygn.akt III CZP 17/13

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 maja 2013r. sygn. akt III CZP 17/13 stwierdził, iż „Pełnomocnikiem procesowym w sprawach o dokonanie wpisu w księdze wieczystej może być wyłącznie osoba spełniająca wymagania przewidziane w art. 87 k.p.c., także wtedy, gdy wniosek o wpis został zamieszczony przez notariusza w akcie notarialnym na podstawie art. 92 § 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (jedn. tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.)." Tym samym Sąd Najwyższy podkreślił, iż dla skutecznego przeniesienia własności nieruchomości oraz ujawnienia tego faktu w księdze wieczystej, koniecznym jest to, aby pełnomocnikowi umocowanemu zgodnie z wymogami kodeksu cywilnego do zbycia lub nabycia nieruchomości, udzielone zostało również pełnomocnictwo procesowe na warunkach określonych w kodeksie postępowania cywilnego.

Chociaż nie ukazało się jeszcze uzasadnienie tegoż orzeczenia, już sama lektura powyższej tezy zmusza do refleksji.

Opłata od wniosku o wpis do księgi wieczystej prawa użytkowania wieczystego i własności budynku- praktyka a orzecznictwo Sądu Najwyższego

Chociaż przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz.U. 2010.90.594) w zakresie postępowania wieczystoksięgowego wydają się być jasne, w praktyce ich stosowanie rodzi wiele problemów. Kłopoty z obliczeniem należnej opłaty od wniosku mają nie tylko osoby bez wykształcenia prawniczego, ale także profesjonaliści (adwokaci, radcy prawni, czy notariusze). Praktyka sądów w tym zakresie często bywa różna, co dodatkowo utrudnia wykształcenie jednolitej linii orzeczniczej. W pewnym stopniu pomocnym w tej materii jest orzecznictwo Sądu Najwyższego.