JURYSTA Zespół Radców Prawnych - BLOG

Termin do wniesienia pozwu o sprostowanie świadectwa pracy

Ostatnio, sporządzając pozew w sprawie o sprostowanie świadectwa pracy, stanąłem przed problemem dotyczącym wykładni art. 97 § 2 (1) k.p. Stanowi on, iż pracownik może w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa, zaś w razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy. Przepis ten nie daje jednak odpowiedzi na pytanie, w jakim terminie pracownik może wnieść do sądu pracy pozew w przypadku gdy pracodawca, pomimo wniosku pracownika o sprostowanie świadectwa pracy, nie podejmuje żadnych czynności i nie zawiadamia go o odmowie jego sprostowania. Problem ten jest o tyle istotny, iż uchybienie temu terminowi przez pracownika, jest brane przez sąd orzekający w sprawie pod uwagę z urzędu i skutkuje oddaleniem powództwa o sprostowanie świadectwa pracy.

Przeglądając orzecznictwo oraz zapoznając się z poglądami w doktrynie na ten temat, nie znalazłem jednoznacznej odpowiedzi. Większość komentatorów nie analizuje tej sytuacji, ograniczając się jedynie do przytoczenia treści powołanego wyżej przepisu. W Komentarzu aktualizowany do ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U.98.21.94) pod E. Maniewskiej i K. Jaśkowskiego (opublikowano w LEX 2013r.) czytamy, iż pracownik może wystąpić do sądu pracy o sprostowanie świadectwa pracy po bezskutecznym upływie terminu przeznaczonego na odpowiedź pracodawcy. Zaś M. Zieleniecki w Kodeks pracy z komentarzem (komentarz do art. 97. Wydanie IV obubl. w LEX) pisze, iż pracownik może wystąpić do sądu pracy zarówno w razie otrzymania decyzji pracodawcy odmawiającej uwzględnienia wniosku o sprostowanie świadectwa pracy, jak i w przypadku nieotrzymania w terminie żadnej odpowiedzi.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz.U. z 1996r. Nr 60 poz. 282), pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie o negatywnym wyniku rozpatrzenia wniosku o sprostowanie świadectwa pracy w ciągu 7 dni od dnia otrzymania tego wniosku. A zatem od chwili doręczenia przez pracownika pracodawcy wniosku z żądaniem sprostowania świadectwa pracy, pracodawca ma 7 dni na jego uwzględnienie lub odmowę sprostowania. Przyjęcie jednak prostej wykładni, iż pracownik może wnieść pozew do sądu pracy o sprostowanie świadectwa pracy w terminie 7 dni, od dnia upływu ostatniego dnia kiedy to pracodawca winien odpowiedzieć na jego żądania, wydaje się być znacznym uproszczeniem, niekorzystnym dla pracownika. O ile bowiem w przypadku, gdy pracownik złoży wniosek osobiście pracodawcy obliczenie tegoż terminu nie będzie stanowiło problemu, o tyle inaczej wygląda sytuacja w przypadku wysłania tegoż wniosku pocztą i to nawet listem z potwierdzeniem odbioru. Jak wiadomo bowiem, pracownik może otrzymać „zwrotkę" później niż po upływie określonych wyżej terminów. Toteż w sytuacji, gdy pracodawca nie podejmuje żadnych czynności, czas oczekiwania pracownika na jego odpowiedź, przy uwzględnieniu obiegu pocztowego, jest trudny do oszacowania. Ponadto pracownik pozbawiony jest możliwości kontroli działań pracodawcy w tym zakresie.

W mojej ocenie, w przypadku bezczynności pracodawcy, określony w art. 97 § 2 (1) k.p. siedmiodniowy termin do wniesienie pozwu o sprostowanie świadectwa pracy, nie rozpoczyna biegu, a powyższy przepis nie ma wówczas zastosowania. Pracownik może wnieść pozew w dowolnym terminie po wykazaniu, iż bezskutecznie wnioskował do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy.